Kat bloedoortappings: prosedure, koste, sukseskoers, en herstel

U is waarskynlik bekend met die konsep om bloed vir menslike mediese pasiënte te skenk, maar het u geweet dat bloedoortappings ook in die veeartsenykundige veld gebruik word? Katte, honde en ander klein dierespesies kan almal voordeel trek uit bloedoortappings wanneer dit ervaar word Anemie veroorsaak deur besering of siekte.

Kat Bloedoortappingsprosedure: Hoe werk dit?

Die eerste stap in `n bloedoortapping is pre-transfusie toetsing. Daar is `n aantal toetse wat voor `n bloedoortapping uitgevoer word, om te verseker dat die skenker en ontvanger `n wedstryd is.

Voor `n bloedoortapping sal bloedtoetsing jou veearts toelaat om te verseker dat die skenker en ontvanger `n goeie wedstryd is.

Eerstens sal jou veearts waarskynlik jou kat se bloedtipe bepaal.

Daar is drie bloedtipes in die Feline Blood Group-stelsel: Tik A, tipe B, en tipe AB. Tipe A is die mees algemene bloedtipe en dit word in 95% van die binnelandse katte gevind. Tik `n bloed is ook algemeen in Siamese, Birmaanse en Russiese blou katte. Tipe B Bloed is die oorheersende bloedtipe in Persense, Abessinians, Devon Rexes, Skotse voue, Maine Coons en Sfinxes. Tipe AB Bloed is skaars, maar kan in katte van enige ras voorkom.

Daar is geen "universele skenker" in katte nie.

Katte met tipe `n bloed moet slegs bloed van `n tipe ontvang. `N Skenker en katte met tipe B bloed moet slegs bloed van `n tipe B-skenker ontvang, omdat katte met tipe B-bloed anti-`n teenliggaampies en katte met tipe `n bloed het, het anti- B teenliggaampies. Katte met tipe AB-bloed word beskou as "universele ontvangers" omdat hulle enige bloedtipe kan ontvang.

Sodra jou kat se bloedtipe geïdentifiseer is en `n geskikte skenker gevind is, sal jou veearts `n toets wat `n kruis-wedstryd genoem word, verrig om donor / ontvanger-verenigbaarheid te assesseer.

Dit behels die vermenging van klein hoeveelhede van jou kat se bloed- en skenkerbloed, en sien dan die gemengde monsters onder die mikroskoop. Hierdie toets kan help om skenker / ontvanger bloedparings te identifiseer wat geassosieer word met `n hoë risiko van reaksies. In sommige gevalle sal selfs twee katte van dieselfde bloedtipe bewys lewer van reaksie op kruispassing. As dit gebeur, moet `n nuwe skenker dalk geïdentifiseer word.

Na bloed tik en kruispassing, sal u veearts hele bloed van die skenker kat versamel. (Indien geen geskikte in-huis skenker beskikbaar is nie, kan u veearts in plaas daarvan bloed van `n bloedbank verkry.)

Die hoeveelheid bloed wat ingesamel is, hang af van `n aantal faktore, insluitend jou kat se grootte, die donorat se grootte, en die erns van jou kat se bloedarmoede. Hierdie bloedskenking word in `n spesiale sak of bottel versamel, wat antikoagulant bevat om die bloed te voorkom.

Na die versameling sal hierdie sak of bottel bloed aan `n vloeibare lyn gekoppel word, met `n in-lyn filter om enige bloedklonte wat ten spyte van die antikoagulant mag gevorm het, te verwyder. Die vloeibare lyn sal in `n intraveneuse kateter geplaas word, in jou kat se been geplaas word.

Bloedoortappings word gewoonlik stadig gegee, oor `n tydperk van een tot drie uur. `N Stadige toedieningshoeveelheid bied ruim geleentheid vir die veeartsenykundige span om jou kat te monitor en behandeling aan te pas indien nodig. Na die transfusie sal u kat waarskynlik vir minstens 24 uur in die hospitaal bly, om voorsiening te maak vir post-transfusie monitering.

Waarom `n kat `n bloedoortapping nodig het

Waarom katte kan bloedoortappings benodig

Bloedoortappings word genoodsaak deur `n verskeidenheid toestande, insluitende FELV, FIV, kanker en niersiekte. Enige tyd dat `n kat `n aansienlik lae rooibloedseltelling het, kan `n bloedoortapping nodig wees.

Katte mag `n bloedoortapping vir `n verskeidenheid redes vereis. Enige tyd wat `n kat `n aansienlik lae rooibloedseltelling ervaar, kan `n transfusie oorweeg word. In `n gesonde kat is die verpakte selvolume (PCV) of die persentasie van die bloed wat bestaan uit rooibloedselle, 25-45%. Die meeste veeartse sal `n bloedoortapping aanbeveel wanneer `n kat se PCV onder 10-15% val, hoewel hierdie besluit ook beïnvloed word deur die kat se kliniese voorkoms.

Daar is `n aantal moontlike redes dat `n kat `n verlies van rooibloedselle kan ervaar, of `n afname in PCV.

Hierdie oorsake kan in drie breë kategorieë gedink word: verminderde rooibloedselproduksie, verhoogde rooibloedselverlies, of verhoogde rooibloedselvernietiging.

Rooibloedselle word binne die beenmurg geproduseer. Enige siekte wat die beenmurg raak, kan inmeng met die produksie van rooibloedselle, wat lei tot anemie. Die lewensduur van `n normale katte rooibloedselle is slegs ongeveer twee maande, dus sonder `n konstante aanbod van nuut geproduseerde rooibloedselle om sterwende rooibloedselle te vul, kan anemie en sal ontwikkel.

Beenmurgsiekte

Algemene oorsake van beenmurgsiekte in katte sluit in katjie leukemie virus (FELV), Feline Immuniteitsgebreksvirus (FIV) en kanker.

Nier siekte

Die niere is ook betrokke by die inwerkingtreding van die produksie van rooibloedselle, sodat niersiekte kan lei tot `n afname in rooibloedselproduksie.`

Bloeding

Rooibloedselverlies vind plaas as gevolg van bloeding. Terwyl hierdie bloeding deur trauma veroorsaak kan word, word bloedarmoede meer algemeen veroorsaak deur geleidelike, chroniese bloedverlies. Algemene oorsake van bloeding in katte sluit in gastro-intestinale bloeding (ulkusse of bloedingstumore), bloeding tumore elders in die liggaam, ernstige vlooibesmetting en bloedstollingsversteurings. Verhoogde bloeding kan die liggaam se vermoë om nuwe rooibloedselle te skep, te oorkom, wat lei tot bloedarmoede.

Immuun-gemedieerde siekte

Rooibloedselle vernietiging verwys na die vernietiging van rooibloedselle binne die sirkulasie. Hierdie vernietiging word veroorsaak deur immuun-gemedieerde siekte, waarin die kat se liggaam begin om sy eie rooibloedselle as vreemde te erken.

Immuun-gemedieerde siekte kan veroorsaak word deur `n primêre outo-immuun siekte, of kan voorkom in reaksie op `n ander sneller soos kanker, `n rooibloedsel-infeksie of `n dwelmreaksie. Katte met verhoogde rooibloedselvernietiging kan anemies word as die tempo van rooibloedsellevernietiging die tempo van nuwe rooibloedselproduksie oorskry.

Kat bloed transfusie sukseskoers

N Navorsingsstudie wat in 2004 uitgevoer is ondersoek die oorlewingsyfers van 91 katte wat bloedoortappings ontvang. In hierdie studie was 84% van die katte nog een dag na hul transfusie lewendig en 64% van die katte was nog steeds 10 dae na-transfusie. Nie een van die sterftes is toegeskryf aan `n transfusie-reaksie nie; Almal was `n gevolg van die kat se onderliggende siekte.

Katte wat `n bloedoortapping vereis, is tipies baie siek. Teen die tyd dat `n kat se PCV laag genoeg is om `n bloedoortapping te benodig, sal die kat waarskynlik sterf sonder dat lewensreddende sorg. `N Bloedoortapping kan die prognose vir `n kat dramaties verbeter met ernstige onderliggende siekte. Die impak van `n transfusie is egter grootliks afhanklik van die kat se onderliggende siekte.

`N Kat wat lewensgevaarlike bloedarmoede ervaar weens `n ernstige vlootbesmetting sal waarskynlik `n goeie prognose hê as `n bloedoortapping gegee word en toepaslike vlootbehandeling word geadministreer. `N Kat met kanker wat die beenmurg beïnvloed, kan egter kort verligting van swakheid en lusteloosheid ervaar van `n bloedoortapping, maar die kat se langtermyn oorlewing sal afhang van die vermoë om die onderliggende beenmurgkanker te beheer.

Reaksies op bloedoortappings

Daar is twee verskillende tipes transfusie-reaksies wat in katte kan voorkom: immunologies en nie-immunologies.

Immunologiese reaksies

Immunologiese reaksies is die reaksies waarna ons eers dink wanneer ons transfusie-reaksies oorweeg; Hulle behels die liggaam se immuunrespons om buitelandse rooibloedselle te ontvang en kan soos `n allergiese reaksie lyk.

Nom-immunologiese reaksies

Nie-immunologiese reaksies, in teenstelling, word nie veroorsaak deur `n immuunreaksie nie. Voorbeelde van nie-immunologiese reaksies sluit in volume oorlading (`n reaksie op die vloeistofvolume wat tydens `n bloedoortapping toegedien word, wat `n spanning op die hart en longe kan plaas), aansteeklike siekte-oordrag of bakteriese infeksie as gevolg van besmette bloedprodukte.

Die meeste transfusie-reaksies vind gedurende die eerste 48 uur na ontvangs van `n transfusie.

Die tekens en erns van hierdie reaksies kan aansienlik wissel, wat wissel van `n ligte allergiese reaksie op `n meer ernstige anafilaktiese reaksie.

Tekens van `n nadelige reaksie op `n bloedoortapping

Die mees algemene kliniese teken van `n transfusie-reaksie is `n koors, wat `n immuunrespons aan die buitelandse rooibloedselle aandui. In sommige omstandighede kan hierdie reaksie vorder om korwe, velontsteking, jeuk, braking en / of diarree in te sluit. Bleekgom kan ook ontwikkel, benewens `n verhoogde hartklop en / of respiratoriese tempo. As tekens van `n transfusie-reaksie opgemerk word tydens `n bloedoortapping, sal u veearts onmiddellik die transfusie stop.

In sommige gevalle kan `n immunologiese transfusie-reaksie die afbreek van die transfuseerde rooibloedselle behels. Die liggaam se immuunstelsel erken hierdie selle as vreemdelinge en val hulle aan, wat die afbreek van die rooibloedselle of hemolise veroorsaak.

Katte met `n hemolitiese reaksie kan itterus ontwikkel, ook bekend as geelsug. Hulle kan `n geel verkleuring van die tandvleis of die blankes van die oë ontwikkel, wat veroorsaak word deur rooibloedselle-afbreekprodukte.

Ongeag of die reaksie gedurende of na die transfusie plaasvind, sal u veearts behandel word om die reaksie te stop.

Hierdie behandelings kan antihistamiene, kortikosteroïede en / of epinefrien insluit, afhangende van die erns van die reaksie. Jou kat kan ook intraveneuse vloeistowwe benodig om sirkulasie te ondersteun en bloeddruk te handhaaf. Hierdie behandelings kan kortstondig wees, of u kat kan op `n langdurige verloop van immunosuppressiewe middels ontslaan word om verdere reaksies te voorkom totdat die rooibloedselle hul doel gedien het en van sirkulasie skoongemaak is.

Dit is belangrik om daarop te let dat die meeste transfusie-reaksies met mediese sorg gekorrigeer kan word. Terwyl lewensbedreigende reaksies kan voorkom, die 2004 Feline Transfusion Studie het geen bewyse van lewensgevaarlike transfusie-reaksies in die 91 katte in die studie gevind nie.

Veeartse balanseer die risiko`s en voordele van bloedoortappings sorgvuldig, slegs aanbeveel vir die katte waarin die risiko van onbehandelde bloedarmoede die risiko van `n beduidende transfusie-reaksie oorskry.

Herstel van `n bloedoortapping

Die meeste katte sal amper onmiddellike verbetering toon na `n bloedoortapping. Herstel tyd en toepaslike sorg hang af van die toestand wat die transfusie noodsaak het.

Herstel van `n bloedoortapping hang grootliks af van die onderliggende siekte wat verantwoordelik is vir die bloedarmoede. In die meeste gevalle sal u `n onmiddellike verbetering in u kat se toestand na die bloedoortapping sien, aangesien die herstel van normale getalle rooibloedselle u kat se suurstofsirkulasie en algehele energievlakke sal verbeter.

Na-transfusie sorg sal afhang van jou kat se onderliggende toestand. Jou veearts kan antibiotika voorskryf om `n onderliggende infeksie of kortikosteroïede te behandel as jou kat `n immuun-gemedieerde siekte het. Jou kat kan ook `n e-kraag (keël) dra as daar wonde of sutures is wat jou kat kan traumatiseer.

Kat bloedoortapping koste

Die koste van `n katte bloedoortapping kan aansienlik wissel, afhangende van die kat se algehele toestand, die volume en hoeveelheid transfusies wat benodig word, en die newe-effekte wat mag of nie kan ontwikkel nie.

Die meeste katte bloedoortappings word op spesiale hospitale uitgevoer om te verseker dat katte wat `n transfusie ontvang, die nodige 24-uur monitering kan ontvang. Die koste van `n katte bloedoortapping kan wissel van $ 500-2,000, Alhoewel koste selfs hoër kan wees in krities siek katte of diegene wat komplikasies wat met hul bloedoortapping geassosieer word, ervaar.

Lees meer: Beste troeteldierversekeringsverskaffers hersien

Afsluiting

Bloedoortappings kan `n lewensreddende behandeling vir katte wees met ernstige bloedarmoede. Alhoewel die prosedure nie heeltemal risikovry is nie, kan toepaslike pre-transfusie toetsing help om die risiko te verminder terwyl dit steeds maksimum voordele vir anemiese katte verskaf word.

Algemene vrae

Kan katte bloedoortappings hê?

In katte met ernstige bloedarmoede kan bloedoortapping `n lewensreddende prosedure wees. Hierdie transfusies word soortgelyk aan bloedoortappings by mense toegedien; Dieselfde basiese beginsels van transfusie medisyne is van toepassing, hoewel daar verskille in bloedsoorte is.

Waar kry hulle bloed vir kattransfusies?

Die meeste katte bloedtransfusies behels die gebruik van bloed wat van `n skenker kat versamel is. Bloedvervangers, soos Oxyglobin®, is ook beskikbaar en kan gebruik word wanneer `n bloedskenker nie beskikbaar is nie.

Hoe lank is `n kat se bloedoortapping?

Die duur van `n bloedoortapping wissel, gebaseer op die volume van die transfusie en die kat se mediese toestand. Oor die algemeen word die meeste transfusies oor `n tydperk van een tot drie uur gegee.

Watter katbloedtipe word beskou as die universele skenker?

Daar is nie so iets soos `n universele skenker in katte transfusie medisyne nie. Katte ontwikkel natuurlik teenliggaampies teen die bloed antigene wat hulle ontbreek.

Deel dit op sosiale netwerke:

Dieselfde